Baragan'ın Dikenleri - Panait Istrati

Ezilen insanların acılarını anlatan, fakat bu düzenin değişmesine yönelik düşüncelerinde hep karamsarlığı öne çıkaran Panait Istrati'nin Romanya'daki zorlu hayatı, yollara düşmüş bir çocuğun gözlerinden anlattığı güzel bir kitap.

Yazarın seri şeklinde yazmış olduğu Adrian Zograffi'nin anılarından bağımsız olarak kaleme aldığı kitapta dünyanın, etrafından habersiz bir çocuğun gözündeki -türlü acılara rağmen- toz pembeliğini, sefaleti, umutsuzluğu ve gaddarlığı göreceksiniz.

Kitabın elimdeki baskısında (Varlık Yayınları, Ocak 1953) pek çok yazım hatası olsa da anlatım bozukluğu oluşturacak bir çeviri hatasına rastlamadım. Belki Türk dilinin kurallarının TDK tarafından sıklıkla değiştirilmesi de kitaptaki kelimeleri şu anda hatalı görmeme neden olmuş olabilir.

"Bunu fenalık olsun diye söylemiyorlardı ama ne de olsa bana dokunuyordu. Ben merhameten 'sokaktan alınmış' bir çocuktum. İnsan on beş yaşında olur ve o yaşta çok acılara katlanmış bulunursa böyle bir şey işitmek pek de hoşuna gitmez. Bunlar insanın içinde birikerek yüreğini kabartır ve Lateni'deki küçük kulübeyi, ölmüş anayı ve kaybedilmiş babayı düşündürerek adamı ağlatır."